Auto's

Hier ga ik beschrijven wat voor auto's ik heb gehad, wat anekdote's en andere leuke dingetjes vanuit mijn toch wel redelijke ruime autoverleden. Tot op heden heb ik er, zover ik nog weet, 51 gehad. Genoeg om het erover te hebben.

Ik begon ooit in 1970 met een Alfa Romeo 1600 Guilia Spider Cabrio, een rooie !! MS-53-01 was het kenteken. Ik werkte toen in een garage bij een kennis van mijn vader van de vogeltjesclub, Eddy Oey. In de Daniël Stalpertstraat in Amsterdam met de originele naam De Stalpertgarage. Gespecialiseerd VW maar andere merken konden ook. De vakkennis van Eddy Oey was ongekend. Zijn boekhouder en zakenpartner had een zoon die de Alfa te koop had. Ik, gansje dat ik ben, heb in vertrouwen de wagen gekocht. Wat een sof. Na een korte rit door de pas geopende Coentunnel ben ik rokend en ratelend thuis kunnen komen. Er bleek stroopolie in de motor te zitten wat evt ratels en rammels bij een koude motor camoufleerd. De lagers waren dus eruit gereden. Bij warme olie echter komen alle geluiden tot leven. Na 22 km was het Alfa avontuur voorbij. Enorm zonde. 

Toen volgde de eerste, van zeven, Ford Taunus. MN-33-06. Ik weet niet meer bij wie ik deze gekocht heb. Dit was een 12M, 1200cc V-4 motor en ik dacht 3 versnellingen, stuurversnelling ook nog, een twee deurs model. Groen met rood-witte skaibekleding. 3-zits voorbank en achterin een gelijke bank. Koud skai, altijd glijden. Fijne wagen voor die tijd. Motorisch de beste die ik weet maar verder technisch een van de ergste die ik weet. Ik heb hier redelijk lang mee gereden. Met deze wagen bracht ik mijn meisje toen na de eerste kennismaking, bij haar oma, naar boord in Weesp. Niet wetend waar Weesp precies lag zijn we gaan rijden en hebben we het gevonden ook. Vlak voor ons trouwen in 1971 stak er op het eind van de Czaar Peterstraat in Amsterdam thv de Conradstraat plots een verkeersheuvel over die ik niet kon ontwijken. Ik reed eerst nog door maar ik zag in mijn achteruitkijkspiegel dat de carterpan van de motor voor de heuvel was blijven liggen. Het was niet verstandig door te rijden dus heb ik de wagen ter plekke geparkeerd in de Blankenstraat. Einde 1e Ford Taunus . Geen nood, er kwamen er nog 6. 

Ik werkte toen als chauffeur/verkoper van fijne vleeswaren en conserven bij de Fa Piet Bronswijk. Ons depot ws in de Lijndenstraat, eind Czaar Peterstraat, een van onze bovenburen had een DKW F106 Junior staan, blauw met wit. JK-56-08, een twee-takt pruttel.  Na te hebben aangebeld heb ik de wagen betaald en gelijk meegenomen, dat kon toen nog in die tijd. Met deze wagen zijn wij, toen wij via een neef een oude botter hadden gekocht, sávonds met mijn schoonvader en oudste zwager, naar Friesland gereden. Hun hebben toen de botter naar Amsterdam gevaren met z'n tweeën. Ik moest werken en had geen enkele vaarervaring, afgezien van met de pont over 't IJ, dus logisch dat deze twee "schippers" even dat deden. Tijdens de rit, net voor Harderwijk, kwam ik er al rijdend achter dat mijn remolie op was. Een bekend verschijnsel maar in alle haast en opwinding was ik dat even vergeten. Stom, maar ja als je 90-95 rijd los je dat niet even op. Zonder dat de varensgezellen iets merkten ben ik kunnen stoppen op een P en heb ik de olie bijgevuld. Niet helemaal verteld wat ik deed maar ze hadden voldoende gehoord om te weten dat ik het onder controle had. Zij geloofden toen dat een twee-takt motor af en toe speciale verzorging nodig had, zo laten, niet wijzer maken. De dag dat wij getrouwd zijn reden we met de DKW via Oost naar de middenweg. De auto was zeker niet in goede staat en verzekering was ik in die tijd erg allergisch voor, wegenbelasting was ook zoiets. Kortom we waren eigenlijk strafbaar bezig. Jammer echter voor de overheidsdienaren waren wij daar niet echt mee bezig. Rita in haar trouwjurk met hoofdtooi en ik in mijn gehuurde pak met lila-stropdas. Bij de middenweg aangekomen wilden wij bij het stoplicht links af slaan richting Ajax-stadion. Tegenover ons kwam een politie wagen met twee stoer kijkende dienders erin. Zij zagen echter, met hun scherpe ogen, dat wij niet standaard gekleed waren. Druk gebarend en wuivend lieten ze ons weten dat we eerst moesten gaan en hun wachten even. Gehoorzaam als ik ben gaf ik direct gas en ging met iets te hoge snelheid door richting Weesp. Die agenten hadden eens moeten weten......

Enige tijd hierna kwam ons Pippi-Langkousbusje. Een Renault Estafette. Voormalig verkoop/transportbusje van Ermi-IJs uit Rotterdam. Als achterdeur zat er een echte koelceldeur met knevelsluiting op. De binnenzijde was met een enorme massa Polystyreenschuim opgevuld.  Als ik ga zoeken vind ik het kenteken nog wel, komt wel. Ik bracht Rita toen in 1972 naar het OLVG, Annapaviljoen toen nog, voor de geboorte van Toby. Eerste nacht niets, door geschreeuw van een andere bevalster gingen bij Rita de weeën weg. Volgende nacht gingen wij weer. Nu echter ging het parkeren iets anders. Bij het indraaien viel plots het rechtervoorwiel met wiel, remtrommel en naaf eraf. De wielmoer was los getrild. Mazzel dat het gebeurde bij inparkeren. Voordeel voor Rita was dat ze, met die korte beentjes, beter uit kon stappen. Nadat ik haar naar binnen had gebracht heb ik eerst even het wiel er weer opgezet. Vastdraaien met de wielmoer ging niet meer. Ik heb het draadeind van de aandrijfas toen maar plat geslagen en zo bleef alles weer even werken. Hij is wel toen snel verkocht. 

Wij hebben ook vele jaren 4X4 en Amerikanen gereden. Eerste was er een Landrover 109IIA uit 1969. Diesel en kachel loos. Landrover bouwde wagens op breedtegraad, meer naar de evenaar werden de auto's anders geleverd.  Wij hadden een Afrika-type. Wat moet je in tropisch Afrika met een kachel? De carrosserie  was wel voorbewerkt maar alleen de kachel was er niet. De wagen was via Andorra uit Afrika deze kant opgekomen. Zoals een goede Landrover betaamd lekte hij overal olie, dat is een eigenschap van die oudere type's. Lag er geen olie onder de wagen dan was de olie op en moest je weer bijvullen. Ruitenwissers waren vroeger twee zelfstandige units bevestigd aan het voorruitframe. Hand bediend, knop uittrekken,  waarbij deze bediening ook als handbediening voor het wip/wappen van de wissers diende. De motortjes waren niet zo erg sterk. s'Winters had mijn vrouw een tang waarmee zij haar eigen wisser kon bedienen. Door het ontbreken van een luchtblazer onder het raam, geen kachel alleen ventilatieklepjes,  wilde het zicht wel eens minder worden.  Binnen en buiten echter hadden dezelfde temperatuur, Aan mijn kant was dat dus ook zo, maar wie let daar op. Het was auto rijden in de meest pure vorm!! Top snelheid lag rond de 80 km, meer was er niet. Dat reed hij ook met de zware Engelse Monza caravan die we erachter hadden geknoopt. Heuvel op en af, wind tegen of wat dan ook, rond de 80 het hele land door. Aan de hand van de file meldingen wisten we waar we waren. Navigatie was toen alleen nog in Star Wars. Wat een tijden. Daarna gingen we door met de wat modernere 4X4 wagens. Toyota Landcruiser BJ42, Mitsubishi Pajero, Toyota Landcruiser BJ75 en een Chevrolet Blazer K nog wat, ex Amerikaanse leger. V8 diesel van 6.2 liter inhoud. Een monster! De wilde haren vielen wat uit en we gingen naar een witte Chevy-Van G20, ook V8 diesel, 6.2 liter inhoud en bijna 300 Pk. Een Starcraft uitvoering dubbele cabine met echt blank eiken en blauw fluwelen bekleding. Twee baarmoederstoelen, Captain chairs, en een ruime zit tevens slaapbank. Die Amerikanen weten wat autorijden cq Cruisen is. Heerlijk. Leuk was wel altijd dat als we vertelden wat we reden iedereen ons wist te vertellen dat het duur rijden was qua verbruik. Op mijn vraag dan wat mijn wagen verbruikten kreeg ik altijd verbruiken te horen met lekke tanks of nachtelijke brandstofdieven. Het werkelijke verbruik wilde niemand geloven, ze hadden altijd op feestjes en partijen gehoord dat Amerikanen zopen. 

Inmiddels rijden we al weer aardig wat jaren meer "Beschaafde" auto's, veelal Europees en wat burgelijker.  Minder leuk om te vertellen.